نمک دریایی ام سی2 نه تنها برای موارد مختلف استفاده می شود، بلکه یک ماده ضدباکتری قوی است. یک ضد باکتری عاملی است که از رشد و تکثیر باکتری ها جلوگیری می کند. با وجود اینکه نمک هزاران سال استفاده می شد، جزء سدیم آن تا سال 1807 که شیمیدانی به نام (دیوی) آن را جدا کرد، رسماً به عنصری در جدول تناوبی تبدیل نشد. بقراط که به طور گسترده به عنوان پدر پزشکی مدرن شناخته می شود، یکی از اولین کسانی بود که در مورد ماهیت ضد باکتریایی نمک اطلاعاتی کسب کرد. نمک دریایی ام.سی2 به عنوان یک مهارکننده میکروبی استفاده می شود، به این معنی که از رشد باکتری ها جلوگیری می کند زیرا مقدار آب موجود را کاهش می دهد. بنابراین باکتری فرصتی برای رشد و شکوفایی ندارد.
در ابتدا باید به این سوال پاسخ داد که اصلاً باکتری چیست؟! به طور خلاصه باکتری ها موجودات تک سلولی هستند که تمام آنچه که برای ادامه حیات خود نیاز دارند را دارا می باشند. این موجودات که به صورت تکی باکتریوم نامیده می شود، جزء دسته سلول های پروکاریوتی هستند. یعنی سلولی است که فاقد هسته و اندامک می باشد و ماده ژنتیکی آن در داخل سلول آزادانه می چرخد.
باکتری ها در همه جا حتی در بدن انسان ها حضور دارند و توسط هوا به همه جا منتقل می شوند و در جاهایی که شرایط برای تکثیر آن ها مهیا باشد رشد می کنند. برخی از باکتری ها در دسته ی پاتوژن ها (ذرات بیماری زا) قرار می گیرند و باکتری های سرماخوردگی و طاعون نمونه ای از آن هاست. همین طاعون( باکتری میله ای شکلی که با نیش کک یا موش و خرگوش به انسان ها منتقل می شود. در زمانی که هنوز آنتی بیوتیک ها ساخته نشده بودند، جان بیش از ۱۰۰ میلیون انسان را گرفت. بیماری های دیگری مانند وبا، مننژیت، حصبه، ذات الریه همچنین بعضی از انواع گلودردها نیز از این نوع پاتوژن ها هستند. باکتری های بیماری زا از راه هوا، غذا، آب و حتی حشرات منتقل می شوند.
برای مقابله با باکتری ها امروزه آنتی بیوتیک های مختلفی وجود دارد که از رشد و تکثیر آن ها جلوگیری می کند. همچنین می توان یک سری کارهای پیشگیرانه نیز برای مقابله با آن ها انجام داد. مثل شستن دست ها، رعایت بهداشت فردی، ضد عفونی کردن ابزار و وسایل جراحی و دندانپزشکی و … از این دسته هستند.
گاهی اوقات درمان های طبیعی بهترین گزینه برای بدن ما هستند
نمک از دیرباز به عنوان دهانشویه برای پاکسازی باکتری های موجود در دهان که به بیماری لثه و پوسیدگی دندان کمک می کند، استفاده می شده است. همچنین اگر گلودرد دارید، می‌توانید با ترکیب قوی نمک و آب غرغره کنید، زیرا نمک باکتری‌های ویروس را در تماس می‌کشد. اگر می‌خواهید این کار را انجام دهید، مطمئن شوید که حداقل نصف قاشق غذاخوری نمک دریایی را با آب گرم مخلوط کنید، قبل از غرغره کردن با آن، مطمئن شوید که تمام نمک حل شده باشد. درد و التهاب ناحیه گلو نیز کاهش می یابد.
هر دارویی که به طور طبیعی ساخته شده باشد می تواند به بدن کمک کند، زیرا مانند آنتی بیوتیک های تجویزی، تمام باکتری های خوبی که بدن ما تولید می کند را از بین نمی برد. این داروی قدیمی غرغره کردن ممکن است به نظر برسد چیزی است که مادربزرگ شما همراه با خمیر دندان جوش شیرین و نوشیدن آب هویج توصیه می کند. اگر خواص ضد باکتریایی نمک را در نظر بگیرید، منطقی است.
نمک دریایی یک ضدعفونی کننده و ضد التهاب طبیعی است که هزاران سال است در پاکسازی زخم ها استفاده می شود. تعبیر «نمک انداختن روی زخم» – که البته معنی آن با را به خاطر دارید؟ دلیلش همان کاری است که قدیم الایام برای پاک کردن بریدگی‌ها و ضایعات آلوده انجام دادند. دردناک به نظر می رسد، اما می تواند به بهبودی کمک کند تا ناحیه را سریعتر از عفونت خلاص کند.
اگر می‌خواهید از درمان‌های هالوتراپی یا نمک درمانی استفاده کنید، بدانید که نمکی که در اتاق‌ها استفاده می‌کنند، ریز ذرات است تا نمک راه خود را به بدن شما وارد کند. ذرات نمک می تواند کوچکتر از 1 میکرون باشد که 1/1000 میلی متر است. همانطور که نمک را استنشاق می‌کنید، در سراسر سینوس‌ها، وارد سیستم تنفسی شما می‌شود و رطوبت سمی را جذب می‌کند، مخاط اضافی را تمیز و پاک می‌کند، از شر باکتری‌های مضر خلاص می‌شود و التهاب را کاهش می‌دهد. نمک نه تنها ضد باکتری است، بلکه ضد ویروسی و ضد قارچ نیز هست، بنابراین خود نمک فواید پاکسازی مختلفی دارد. اتاق ها بسیار استریل هستند و تجربه کلی راه های هوایی شما را باز می کند و سیستم ایمنی شما را تقویت می کند.
برخی از شرایط سلامتی مانند دیابت یا بیماری کبد، یا درمان هایی مانند شیمی درمانی برای سرطان، می توانند سیستم ایمنی بدن شما را تضعیف کنند.
این می‌تواند احتمال ابتلای شما به عفونت از آب دریا را افزایش دهد که به طور معمول در یک فرد سالم مشکلی ایجاد نمی‌کند.
با توجه به اینکه اقیانوس یک محیط استریل نیست، اگر سیستم ایمنی بدن شما به درستی کار نمی کند، او توصیه می کند که در صورت داشتن زخم های باز از آن اجتناب کنید.
همچنین باید مراقب باشید اگر زخم یا زخم در پاهای خود دارید که ناشی از بیماری های مربوط به گردش خون ضعیف است، مانند دیابت و بیماری عروق محیطی.
این به این دلیل است که گردش خون ضعیف شما توانایی بدن شما برای التیام زخم های عفونی را مختل می کند.
حتی آنهایی از ما که دارای سیستم ایمنی قوی هستند، باید قبل از تماس با آب دریا، زخم‌هایی را که در معرض آب دریا قرار گرفته‌اند، به‌درستی تمیز و پانسمان کنیم.
مهم است که به یاد داشته باشید همه آب دریاها یکسان نیستند.
پروفسور کوری می گوید: «نوع مکانی که فرد در آن شنا می کند بسیار مهم است.
بخش‌های خاصی از اقیانوس وجود دارد که مطمئناً باکتری‌های زیادی وجود دارد، به طور طبیعی یا گاهی اوقات به دلیل فعالیت‌های انسانی.»
آب در مصب ها و نزدیک صخره ها یا مرجان ها به ویژه خطرناک است.
هنگامی که ماهیگیری، معادن، مزارع، تخلیه آب طوفان و تاسیسات فاضلاب در نزدیکی آن قرار دارند، باکتری ها در اقیانوس ها نیز رایج هستند. رواناب ناشی از این به خصوص پس از دوره های باران شدید بد است.
پروفسور کوری می‌گوید آب‌های استوایی می‌توانند محل زندگی برخی از باکتری‌های واقعاً بد باشند، زیرا آب گرم‌تر باعث رشد باکتری‌ها می‌شود.
